Strona główna
Rodzice
Tutaj jesteś

Czy rodzice mogą wyrzucić z domu pełnoletnie dziecko? Sprawdź!

Czy rodzice mogą wyrzucić z domu pełnoletnie dziecko? Sprawdź!

Osiągnięcie pełnoletności nie oznacza automatycznego zakończenia obowiązków rodziców wobec dziecka. Polskie prawo rodzinne jasno reguluje sytuację, w której pełnoletnie dziecko nadal wymaga wsparcia finansowego i mieszkaniowego. Warto poznać szczegółowe przepisy oraz możliwości obrony swoich praw w przypadku konfliktu z rodzicami.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec pełnoletniego dziecka

Zgodnie z art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Przepis ten nie określa górnej granicy wieku, co oznacza, że obowiązek alimentacyjny może trwać również po osiągnięciu przez dziecko 18. roku życia. Decydujące znaczenie ma faktyczna możliwość samodzielnego utrzymania się, a nie sam fakt pełnoletności.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Sąd Najwyższy w uchwale z 1996 roku podkreślił, że przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy, odpowiedni do wieku i uzdolnień. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy oddzielnie.

Rodzice mogą zostać zwolnieni z obowiązku alimentacyjnego w dwóch sytuacjach. Po pierwsze, gdy świadczenia są połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem. Po drugie, gdy dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Jeżeli pełnoletnie dziecko kontynuuje naukę, uczy się zawodu lub uczęszcza na kurs doskonalenia zawodowego, to za usprawiedliwione uznać należy dalsze alimentowanie go.

Kontynuacja nauki jako podstawa alimentacji

Kontynuowanie edukacji stanowi jeden z najważniejszych powodów utrzymania obowiązku alimentacyjnego. Jeśli pełnoletnie dziecko uczęszcza do szkoły średniej, studiuje lub zdobywa zawód, rodzice nie mogą arbitralnie zakończyć wsparcia finansowego. Ukończenie szkoły zawodowej nie oznacza automatycznie samodzielności finansowej – liczy się faktyczna możliwość utrzymania się.

Niemożność podjęcia pracy na skutek okoliczności obiektywnych, takich jak brak ofert pracy czy brak odpowiedzi na wysyłane aplikacje zgodne z kwalifikacjami, może stanowić okoliczność przemawiającą za dalszym podtrzymaniem obowiązku alimentacyjnego. Sądy biorą pod uwagę całokształt sytuacji życiowej uprawnionego, w tym sytuację na rynku pracy oraz indywidualne możliwości zarobkowania.

Dochodzenie alimentów przed sądem

Gdy rodzice odmawiają wsparcia finansowego, pełnoletnie dziecko może wystąpić do sądu rejonowego – wydziału rodzinnego z pozwem o alimenty. Pozew kieruje się do sądu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego rodzica. W pozwie należy określić żądaną kwotę miesięczną oraz przedstawić dowody potwierdzające usprawiedliwione potrzeby oraz możliwości zarobkowe rodziców.

Możliwe jest również złożenie wniosku o zabezpieczenie alimentów na czas trwania postępowania zgodnie z art. 755 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Zabezpieczenie pozwala uzyskać tymczasowe środki jeszcze przed zakończeniem sprawy sądowej, co jest szczególnie istotne w sytuacji, gdy dziecko zostało pozbawione środków do życia. Sąd może również zasądzić alimenty wstecz za okres, w którym rodzice uchylali się od obowiązku, jeśli uprawniony wykaże poniesione koszty utrzymania.

Czy rodzice mogą legalnie wyrzucić pełnoletnie dziecko z domu?

Polskie prawo nie pozwala na arbitralne wyrzucenie pełnoletniego dziecka z domu rodzinnego. Nie istnieje żaden przepis, który pozwalałby rodzicom na jednostronne „eksmitowanie” dziecka bez odpowiednich procedur prawnych. Jedyną legalną drogą pozbawienia dziecka prawa do zamieszkiwania jest wytoczenie powództwa o eksmisję i uzyskanie wyroku sądu nakazującego opuszczenie lokalu.

Zamieszkanie dziecka w domu rodziców ma charakter stosunku rodzinno-prawnego. W braku umowy najmu lub użyczenia, dziecko korzysta z lokalu na podstawie więzi rodzinnych. Jeżeli dziecko nie ponosi kosztów swojego utrzymania w lokalu, mamy do czynienia z umową użyczenia, która obowiązuje mimo braku formy pisemnej.

Umowa użyczenia i jej wypowiedzenie

Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Jeżeli umowa użyczenia została zawarta na czas nieoznaczony, użyczenie kończy się, gdy biorący uczynił z rzeczy użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w którym mógł ten użytek uczynić.

Rodzice mogą wypowiedzieć umowę użyczenia, szczególnie gdy zachowanie dziecka jest rażąco naganne. Umowa użyczenia winna być wypowiedziana z wyprzedzeniem na 1 miesiąc naprzód. Dopiero po upływie tego terminu rodzicom przysługuje prawo wystąpienia do sądu z pozwem o eksmisję. Wymiana zamków przed uzyskaniem wyroku eksmisyjnego może skutkować pozwem o naruszenie posiadania.

Naruszenie posiadania

Zgodnie z art. 344 Kodeksu cywilnego, przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym. Pełnoletnie dziecko jest w posiadaniu zależnym – zajmuje część mieszkania razem z rodzicami jako ich dziecko.

Jeżeli rodzice zdecydują się na fizyczne usunięcie dziecka z mieszkania bez wyroku sądowego, dziecko może wystąpić z pozwem o naruszenie posiadania. W razie bezprawnego usunięcia z miejsca zamieszkania i pozbawienia środków do życia, przysługuje również ochrona z art. 209 § 1 Kodeksu karnego – uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego może stanowić przestępstwo, jeśli naraża to dziecko na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb.

Procedura eksmisji pełnoletniego dziecka

Eksmisja członka rodziny wymaga przeprowadzenia postępowania sądowego. Rodzice muszą wystąpić do sądu rejonowego z pozwem o eksmisję, przedstawiając dowody uzasadniające taką decyzję. Sąd przeprowadza dokładną analizę wszystkich okoliczności przed podjęciem decyzji, biorąc pod uwagę sytuację obu stron oraz zasady współżycia społecznego.

W wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.

Uprawnienie do lokalu socjalnego

Zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów, sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec określonych kategorii osób. Do grupy tej należą między innymi:

  • kobiety w ciąży,
  • małoletni,
  • niepełnosprawni w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej,
  • obłożnie chorzy,
  • emeryci i renciści spełniający kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,
  • osoby posiadające status bezrobotnego.

Ochrona ta nie obowiązuje, jeśli osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. W przypadku pełnoletniego dziecka, które jest zarejestrowane jako bezrobotne, sąd nie może orzec o braku uprawnienia do lokalu socjalnego, co znacznie wydłuża i komplikuje procedurę eksmisji.

Wymeldowanie a eksmisja

Meldunek nie wpływa na prawo do lokalu. Rodzice nie mogą jednostronnie wymeldować pełnoletniego dziecka, jeśli nie ma ono zamiaru opuszczenia lokalu. O opuszczeniu stałego miejsca zamieszkania można mówić wtedy, gdy jest ono dobrowolne i ma charakter trwały. Opuszczenie lokalu to nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu, z jednoczesnym zerwaniem związków z dotychczasowym lokalem i założeniem w nowym ośrodku swoich osobistych i majątkowych interesów.

Dopóki nie zostanie wypowiedziana umowa użyczenia lokalu i nie zostanie uzyskany wyrok eksmisyjny, dopóty nie można domagać się wymeldowania dziecka. Wymeldowanie może nastąpić dopiero po prawomocnym wyroku sądu nakazującym opuszczenie lokalu.

Jak bronić się przed bezprawnym wyrzuceniem z domu?

Pełnoletnie dziecko, które zostało bezprawnie pozbawione dostępu do mieszkania rodziców, ma do dyspozycji kilka środków prawnych. W pierwszej kolejności można wystąpić z pozwem o naruszenie posiadania, który pozwala na szybkie przywrócenie stanu poprzedniego. Roszczenie to wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia.

Jeśli zostaniesz fizycznie usunięta z domu, możesz zwrócić się o pomoc do najbliższego sądu rodzinnego, ośrodka pomocy społecznej lub policji. W sytuacjach konfliktowych mediacja rodzinna może być także rozważana jako sposób rozwiązania sytuacji bez konieczności długotrwałego postępowania sądowego.

Zabezpieczenie miejsca zamieszkania

Jeśli rodzice wypowiedzieli umowę użyczenia i zamierzają wystąpić z pozwem o eksmisję, dziecko może wystąpić o zabezpieczenie miejsca zamieszkania w postępowaniu sądowym. Zabezpieczenie to pozwala na utrzymanie statusu quo do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.

Warto również pamiętać, że zmiana zamków w drzwiach przed uzyskaniem wyroku eksmisyjnego może skutkować pozwem o naruszenie posiadania. Mimo że dziecko zajmuje lokal wbrew woli rodziców, ma do niego prawo, dopóki nie będzie wyroku eksmisyjnego. Sąd w takiej sprawie może nakazać przywrócenie dostępu do mieszkania.

Wsparcie instytucji pomocowych

Dostępne są nieodpłatne porady prawne, które obejmują pomoc w rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych. Społeczności lokalne oraz instytucje pomocy społecznej mogą odegrać istotną rolę w wspieraniu osób po eksmisji, oferując im dostęp do zasobów i usług pomocowych. Wsparcie społeczne buduje mosty do normalności oraz wspiera w procesie resocjalizacji.

Jeśli napotykasz trudności finansowe związane z kontynuacją nauki, możesz również sprawdzić, czy kwalifikujesz się do otrzymania stypendium socjalnego lub innego wsparcia finansowego oferowanego przez szkołę lub lokalne instytucje. Wiele organizacji pozarządowych oferuje również pomoc młodym dorosłym znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej.

Współwłasność mieszkania a prawo do wyrzucenia dziecka

W sytuacji, gdy mieszkanie należy do obojga rodziców na zasadzie współwłasności, sprawa komplikuje się dodatkowo. Prawo do mieszkania przysługuje wówczas wszystkim współwłaścicielom, co powoduje, że wymeldowanie dziecka wymaga zgody wszystkich właścicieli. Użyczenie lokalu do zamieszkiwania jest czynnością przekraczającą zwykły zarząd.

Zgodnie z art. 199 Kodeksu cywilnego, do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie, mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Jeżeli jeden z rodziców sprzeciwia się wyrzuceniu dziecka z domu, drugi rodzic nie może samodzielnie podjąć takiej decyzji bez uzyskania wyroku sądowego rozstrzygającego spór między współwłaścicielami.

Alternatywne rozwiązania konfliktów rodzinnych

Zamiast eksmisji warto rozważyć różne strategie, które sprzyjają porozumieniu i poprawie relacji rodzinnych. Rodziny powinny rozważyć mediację, która może wspierać rozwiązywanie konfliktów bez potrzeby skrajnych kroków. Istnieją różne podejścia oraz strategie, które mogą zastąpić eksmisję, w tym mediacja, terapie rodzinne oraz programy wsparcia dla młodych dorosłych.

Mediacja rodzinna

Mediacja rodzinna skupia się na osiągnięciu zgody między stronami, a nie na leczeniu emocji, co czyni ją skutecznym narzędziem w konfliktach. W trakcie mediacji ważne jest, aby mediator pozostał neutralny, co pomaga w uniknięciu eskalacji konfliktu. Mediacja rodzinna odbywa się z udziałem neutralnego mediatora, który pomaga stronom w osiągnięciu satysfakcjonującego rozwiązania.

Konsultacje prawne mogą obejmować doradztwo w zakresie mediacji, co pomaga w rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych bez konieczności eksmisji. Mediacja jest często szybsza i tańsza niż postępowanie sądowe, a jej rezultaty są bardziej trwałe, ponieważ opierają się na dobrowolnym porozumieniu stron.

Terapia rodzinna

Terapia rodzinna może pomóc w identyfikacji oraz rozwiązaniu problemów, które prowadzą do konfliktów, co sprzyja lepszemu zrozumieniu między członkami rodziny. Terapeuta pomaga rodzinie w komunikacji, rozwiązywaniu problemów oraz budowaniu zdrowszych relacji. Terapia może być szczególnie pomocna w sytuacjach, gdy konflikty wynikają z głębszych problemów emocjonalnych lub komunikacyjnych.

Programy wsparcia dla młodych dorosłych

W Polsce dostępne są programy, które oferują młodym dorosłym pomoc w nauce umiejętności życiowych oraz wsparcie w poszukiwaniu pracy. Te programy mogą obejmować:

  • doradztwo zawodowe,
  • wsparcie psychologiczne,
  • szkolenia umiejętności interpersonalnych,
  • pomoc w znalezieniu mieszkania,
  • wsparcie finansowe na czas przejściowy.

Korzystanie z takich programów może pomóc młodym dorosłym w osiągnięciu samodzielności, co z kolei może złagodzić napięcia rodzinne i zmniejszyć ryzyko eksmisji.

Etyczne aspekty wyrzucenia dorosłego dziecka

Wyrzucenie dorosłego dziecka z domu to decyzja, która niesie za sobą poważne konsekwencje moralne i etyczne. Rodzice muszą zrozumieć, że ich dzieci są szczególnie wrażliwe na skutki utraty stabilności domowej. Takie decyzje mogą prowadzić do długotrwałych skutków emocjonalnych i społecznych, które wymagają głębszego zastanowienia.

Wyrzucenie dziecka z domu narusza fundamentalne prawa dziecka, takie jak prawo do opieki, bezpieczeństwa i edukacji. W wyniku wyrzucenia dziecko doświadcza utraty poczucia bezpieczeństwa i przynależności, co może mieć negatywny wpływ na jego rozwój. Wyrzucenie dorosłego dziecka z domu prowadzi do długotrwałych konsekwencji psychicznych, w tym większego ryzyka popadnięcia w nałogi i przestępczość.

Konsekwencje społeczne

Eksmisja dorosłego dziecka może prowadzić do poważnych skutków społecznych, w tym destabilizacji życia społecznego i edukacyjnego. Osoby pozbawione stabilnego miejsca zamieszkania mają trudności w znalezieniu i utrzymaniu pracy, kontynuowaniu edukacji oraz budowaniu zdrowych relacji społecznych. Mogą również doświadczać stygmatyzacji i wykluczenia społecznego.

Społeczność lokalna oraz instytucje pomocy społecznej mogą odegrać kluczową rolę w wspieraniu osób po eksmisji, oferując im dostęp do zasobów i usług pomocowych. Wsparcie to może obejmować tymczasowe zakwaterowanie, pomoc w znalezieniu pracy, wsparcie psychologiczne oraz pomoc w odbudowie relacji rodzinnych.

Najczęstsze przyczyny konfliktów prowadzących do eksmisji

Konflikty rodzinne prowadzące do rozważenia eksmisji pełnoletniego dziecka mogą mieć różnorodne przyczyny. Zrozumienie tych przyczyn może pomóc w znalezieniu odpowiednich rozwiązań i uniknięciu skrajnych kroków.

Konflikt z nową partnerką lub partnerem rodzica

Nowa partnerka lub partner rodzica może wywołać napięcia, które kończą się wyrzuceniem dziecka z domu. Kłótnie z macochą lub ojczymem mogą być głównym powodem, dla którego dziecko zostaje poproszone o opuszczenie domu. W sytuacji, gdy kłótnie stają się intensywne, rodzic może podjąć decyzję o wyrzuceniu dziecka z domu mimo jego braku stabilnych dochodów.

W takich sytuacjach warto pamiętać, że powodem błahym, jakim jest konflikt z nową partnerką rodzica, można się powołać na zasady współżycia społecznego. Sąd będzie brał pod uwagę całokształt okoliczności zachodzących w sprawie, w tym fakt, że rodzic ma nową partnerkę, co nie może być wystarczającym powodem do pozbawienia dziecka miejsca zamieszkania.

Brak wkładu finansowego w utrzymanie domu

Trudności finansowe mogą być przyczyną konfliktów i potencjalnej eksmisji. Jeśli pełnoletnie dziecko nie dokłada się do utrzymania mieszkania, może to prowadzić do napięć z rodzicami. Jednak brak możliwości samodzielnego utrzymania się nie zwalnia rodziców z obowiązku alimentacyjnego, jeśli dziecko kontynuuje naukę lub aktywnie poszukuje pracy.

Rażąco naganne zachowanie

Z powództwem o eksmisję może wystąpić każdy współlokator, jeżeli dorosłe już dziecko dopuszcza się rażąco nagannego postępowania i tym samym uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Istotnym elementem pozwu jest przedstawienie sądowi dowodów potwierdzających negatywne zachowania. Rażąco naganne zachowanie może obejmować:

  • regularne zakłócanie spokoju domowego,
  • agresywne zachowanie wobec członków rodziny,
  • sprowadzanie do domu osób nietrzeźwych,
  • niszczenie mienia,
  • działalność przestępczą.

Kiedy rodzice mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego?

Zgodnie z art. 133 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego w dwóch przypadkach. Po pierwsze, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem. Po drugie, jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Nadmierny uszczerbek może wynikać z trudnej sytuacji finansowej rodziców, ich stanu zdrowia lub innych obiektywnych okoliczności. Sąd ocenia, czy świadczenie alimentów rzeczywiście stanowiłoby dla rodziców nadmierny uszczerbek, biorąc pod uwagę ich całkowitą sytuację życiową i majątkową.

Brak starań o uzyskanie samodzielności

Ustawodawca dał wyraz powszechnemu stanowisku orzecznictwa i doktryny, które wskazuje, że pełnoletnie dziecko w pierwszej kolejności powinno samo postarać się o uzyskanie przychodu, a dopiero później móc żądać środków od osób zobowiązanych. Jeżeli dziecko celowo unika podjęcia pracy, nie kontynuuje nauki lub nie wykazuje starań w poszukiwaniu zatrudnienia, rodzice mogą wystąpić do sądu o zwolnienie z obowiązku alimentacyjnego.

Niemożność podjęcia pracy na skutek okoliczności obiektywnych, takich jak brak ofert pracy czy brak odpowiedzi na wysyłane aplikacje zgodne z kwalifikacjami, stanowić może okoliczność przemawiającą za dalszym podtrzymaniem obowiązku alimentacyjnego. Sąd bada, czy dziecko rzeczywiście dokłada starań, czy też celowo unika usamodzielnienia się.

Pomoc prawna w sprawach rodzinnych

W trudnych sytuacjach rodzinnych dostępne są usługi prawne, które mogą zapewnić wsparcie i doradztwo. Konsultacje online oraz pomoc w sporządzaniu pism procesowych są dostępne w trudnych sytuacjach rodzinnych. Eksperci oferują wsparcie i doradztwo dopasowane do indywidualnej sytuacji w przypadku eksmisji.

Sporządzanie pism procesowych

Prawnik może pomóc w tworzeniu dokumentów potrzebnych w sprawach dotyczących eksmisji. Radca prawny może pomóc w odpowiednim sformułowaniu pism, co jest istotne dla skuteczności postępowania eksmisyjnego. Radca prawny odgrywa ważną rolę w sprawach dotyczących eksmisji, oferując pomoc w procesie prawnym.

Profesjonalnie sporządzone pisma procesowe zwiększają szanse na korzystne rozstrzygnięcie sprawy. Obejmują one pozwy o alimenty, pozwy o eksmisję, wnioski o zabezpieczenie, odpowiedzi na pozwy oraz inne dokumenty niezbędne w postępowaniu sądowym.

Konsultacje prawne

Istnieją różne usługi prawne dostępne dla rodzin, które zmagają się z problemami dotyczącymi eksmisji pełnoletnich dzieci. Rodziny mogą skorzystać z konsultacji prawnych zarówno osobiście, jak i online, co ułatwia dostęp do niezbędnych informacji. Uzyskanie porady prawnej może znacząco wpłynąć na sytuację rodzinną, zapewniając skuteczne strategie i wsparcie w trudnych decyzjach.

Podczas konsultacji prawnik analizuje sytuację klienta, wyjaśnia przysługujące prawa i obowiązki, przedstawia możliwe scenariusze rozwoju sprawy oraz proponuje najlepsze rozwiązania. Konsultacja prawna pozwala również na ocenę szans powodzenia w ewentualnym postępowaniu sądowym.

Co warto zapamietać?:

  • Rodzice mają obowiązek alimentacyjny wobec pełnoletnich dzieci, które nie są w stanie samodzielnie się utrzymać, niezależnie od ich wieku.
  • Obowiązek alimentacyjny może być utrzymany, jeśli dziecko kontynuuje naukę lub aktywnie poszukuje pracy; rodzice mogą być zwolnieni z tego obowiązku w przypadku nadmiernego uszczerbku lub braku starań dziecka.
  • Eksmisja pełnoletniego dziecka wymaga postępowania sądowego; rodzice nie mogą jednostronnie wyrzucić dziecka z domu bez wyroku sądowego.
  • Pełnoletnie dziecko ma prawo do ochrony przed bezprawnym usunięciem z mieszkania, może wystąpić z pozwem o naruszenie posiadania oraz ubiegać się o zabezpieczenie miejsca zamieszkania.
  • W sytuacjach konfliktowych warto rozważyć mediację rodzinną lub skorzystać z programów wsparcia dla młodych dorosłych, aby uniknąć eksmisji i poprawić relacje rodzinne.

Redakcja kolka-niemowleca.pl

Z pasją dzielimy się wiedzą na temat dzieci, rodzicielstwa i zdrowia, aby wspierać rodziny na każdym etapie rozwoju malucha. Naszym celem jest upraszczanie nawet najtrudniejszych zagadnień i przedstawianie ich w przystępny sposób, by codzienność rodziców była łatwiejsza i pełna radości.

Może Cię również zainteresować

Potrzebujesz więcej informacji?