Jak przetrwać okres kolki u niemowlaka?

Większość rodziców, których dziecko dotknęła kolka niemowlęca, przechodzi bardzo duże rozterki emocjonalne, a także kompletną degradację psychiczną. Naturalnie pojawiają się wtedy pytania typu: Kiedy to się wreszcie skończy? Kiedy w końcu będzie lepiej? Co robię źle, że nie potrafię uspokoić włąsnego dziecka? Natomiast poziom zadowolenia z życia spada szybciej niz prognozy wysokości przyszłych emerytur…

Kolka niemowlęca – taran balansu psychicznego 

Nie ma co owijać w bawełnę, kiedy zaczyna się kolka u niemowlaka wtedy Twoje dotychczasowe życie się kończy. I to niemal we wszystkich aspektach. Ataki kolkowe potrafią bardzo skutecznie wydrenować energię życiową, zapał do samorozwoju, chęć większego zadbania o siebie, nie mówiąc już o bardziej górnolotnych potrzebach jak np. wyjście do teatru czy podróżowanie. Mówiąc dosadnie nie ma na to siły i ochoty. Twój dobowy rytm funkcjonowania jest wyznaczany przez odstępy w jakich dziecko płacze i rozpaczliwie szuka Twojej pomocy. Taki obraz codzienności bardzo głęboko odbija się na psychice rodziców. I uwierz mi, o ile za kilka lat możesz już nie pamiętać jak to było jak wyżynał się pierwszy ząbek lub jak Twoja pociecha pierwszy raz usiadła na nocnik, to nigdy nie zapomnisz jak to było radzić sobie z kolką niemowlęcą.

Ogromne obciążenie psychiczne połączone z brakiem snu oraz wyczerpaniem fizycznym może być naprawdę groźne dla relacji rodzinnych. Częstym przypadkiem jest chwilowe lub trwałe pogorszenie stosunków między rodzicami. Czasem występuje także burzliwe wyładowywanie wzajemnej frustracji, a nawet agresja skierowana w stronę dziecka.

Trzeba się ratować! 

Jeśli zauważysz, że takie stany zaczynają dotykać także Ciebie to koniecznie szukaj pomocy. Nie wstydź się prosić o wsparcie, gdy brakuje Ci sił. Tak naprawdę przyznanie się do swoich słabości jest aktem odwagi. Wielu rodziców myśli, że ze wszystkim powinni sobie dać radę sami i szukanie pomocy na zewnątrz w takich wypadkach jest dla nich kompromitujące. To stereotypowe myślenie, które już wielu twardogłowych sprowadziło na manowce. Rezultatem takiego postępowania często jest głęboka depresja, rozwody czy też stany lękowe dzieci w późniejszym życiu. Jay Asher, autor bestsellerowej powieści “13 powodów”, podobnie jak wielu współczesnych psychologów twierdzi, że to właśnie silne osoby potrafią prosić o pomoc innych.

Źródła wsparcia są zróżnicowane i nawet jeśli nie możesz skorzystać ze wszystkich wymienionych poniżej to przynajmniej część powinna być dla Ciebie stosunkowo łatwo dostępna. Nie zwlekaj, aż sprawy zaczną przybierać naprawdę zły obrót. Staraj się działać prewencyjnie.

Miejsca i osoby, gdzie możesz szukać pomocy to:

• Rodzina. W kryzysowych momentach bardzo docenia się wsparcie dziadków i rodzeństwa. Odciążenie rodzica choćby na 1-2 godziny dziennie potrafi działać zbawiennie dla wyczerpanej psychiki. Można to porównać do częściowego podładowania baterii telefonu, gdy ta świeci się już na czerwono. Kiedy dziadkowie zajmą się dzieckiem to Ty w tym czasie możesz wyjść na spacer, zażyć relaksującą kąpiel lub zwyczajnie się zdrzemnąć. I tu jedna praktyczna uwaga. Jeśli chcesz zażyć spokojnego snu to najlepiej śpij w innym mieszkaniu niż przebywa dziecko lub rób to w czasie gdy maleństwo jest na spacerze. Ewentualnie używaj stoperów do uszu. Chodzi o to, żeby Twój sen odbywał się w możliwie jak najbardziej komfortowych warunkach. A w stopery i tak warto się zaopatrzyć bo prawdopodobnie przydadzą Ci się jeszcze wiele razy.
• Przyjaciele. Zaufani przyjaciele, podobnie jak rodzina mogą zaopiekować się dzieckiem przez jakiś czas. Mogą także pomóc Ci zrobić zakupy lub załatwić inne drobne sprawy, na które zwyczajnie brakuje Ci czasu lub sił. Pomocna może być także rozmowa z bliską osobą, której możesz opowiedzieć o swoich rozterkach i załamaniach. Takie rozmowy działają oczyszczająco, a wraz z wypłakanymi łzami ulatuje z Ciebie część negatywnych emocji. Zatem pozwól sobie na te chwile słabości i się ich nie wstydź. Mało kto zrozumie Cię tak jak najbliższa przyjaciółka.
• Pediatra oraz pielęgniarka środowiskowa. Są to osoby, które także powinny udzielać Ci wsparcia w trudnych momentach. Ich pomoc na pewno będzie miała mniej osobisty charakter, ale za to bardziej fachowy. Pragmatyczne podejście do problemu jest także niezwykle istotne. Postaraj się wybrać dobrą pielęgniarkę środowiskową, która rzeczywiście będzie zaangażowana i doświadczona, tak abyś czuła jej realne wsparcie. Popytaj mam starszych dzieci, którą pielęgniarkę mogą polecić. Jest to zwykle najpewniejsze źródło rekomendacji. Podobnie możesz postąpić przy wyborze pediatry. A jeśli czujesz, że wasze relacje nie układają się najlepiej lub masz w stosunku do pracy swojego lekarza jakiekolwiek inne zastrzeżenia to masz prawo go zmienić.
• Psycholog. Kiedy czujesz, że jest już naprawdę ciężko i Twoje emocje zaczynają się wymykać spod kontroli to nie wahaj się skontaktować z dobrym psychologiem. Fachowiec znający mechanizmy rządzące ludzką psychiką może pomóc Ci znaleźć najskuteczniejsze metody przywracania prawidłowego balansu emocjonalnego. Częstą barierą przed wizytą u psychologa jest wstyd. Jeśli to dotyczy także Ciebie to postaraj się zrozumieć, że psycholog to lekarz jak każdy inny. Ludzki umysł może trapić wiele dolegliwości, z którymi sami nie zawsze damy sobie radę, a skuteczne leczenie może je skutecznie wyeliminować jednocześnie znacznie podnosząc Twój komfort życia.
• Rzetelne źródła informacji. Generalna zasada wskazuje, że im więcej wiesz na temat danego problemu tym łatwiej jest Ci sobie z nim radzić. W ten sposób także zdobywasz większy komfort psychiczny. Dlatego dowiedz się czym konkretnie jest kolka niemowlęca, jakie są na nią sposoby, ile zwykle trwa i jakie doświadczenia z nią mają inne mamy? Dzięki temu będziesz czuła się pewniej, a może także znajdziesz skuteczne sposoby na redukowanie dotkliwych objawów kolki u swojego maleństwa. Cennymi źródłami informacji mogą być: fachowe serwisy internetowe, literatura tematyczna, parentingowe fora internetowe oraz przede wszystkim osoby w Twoim najbliższym otoczeniu, które posiadają wiedzę na temat kolki u niemowlaków.

Uzupełnienie informacji na ten temat znajdziesz także w tym artykule: Co robić, gdy kolka zaczyna Cię przerastać?

Będzie lepiej 

Podstawową myślą, która powinna towarzyszyć Ci w czasie zmagań z kolką niemowlęcą powinna być “To w końcu minie”. Kolka u niemowlaka odchodzi samoistnie, zazwyczaj około 5-6 miesiąca życia maluszka. Kiedy widzisz na horyzoncie promień nadziei to psychice jest zdecydowanie łatwiej przetrwać stany kryzysowe.  Macierzyństwo to sinusoida emocji i uczuć. Niestety w swoich początkowych etapach zazwyczaj sprowadza nas na swoje dolne wartości, a przecież nie tak to wszystko miało wyglądać, prawda? Trudne momenty trzeba po prostu przetrwać, ale za to im bardziej zahartujesz się w początkowym etapie rodzicielstwa tym silniejsza będziesz później. Rodzice dzieci, które nie przechodziły kolki niemowlęcej często przeżywają prawdziwe dramaty przy wyżynaniu ząbków. A dla Ciebie i Twojego dziecka będzie to już pikuś!